Stilte na de storm
Zo, dat was even een tijdje geleden dat jullie wat van ons gehoord hebben. Inmiddels zijn we alweer 4 weken in Nederland, en hebben we onze draai weer een soort van teruggevonden.
Na een héle lange, vermoeiende reis ('s nachts 6 uur wachten op Addis Abeba (Ethopie) is niet het leukste om te doen) kwamen we op vrijdag 29 juli aan op Schiphol. Wat was het gek om weer in Nederland te zijn! Wat mij (Anouk) het meeste opviel was dat alles zo groot, zo schoon, en zó netjes was. Wow!
Het heeft voor mij een tijdje geduurd voordat ik weer terug in mijn oude ritme kon stappen. Zoals een klant in de winkel heel mooi zei 'alles is hier hetzelfde gebleven, terwijl jij bent veranderd. Het is dus logisch dat je even moeite hebt om hier te zijn.' Daar kwam bij dat ik de kinderen, de mensen, het land en m'n huisgenootjes óntzettend miste. Voor nu kijken we terug op een prachtige reis! Mijn fotoboek (met 300 foto's, oeps) is klaar, mocht je hem willen zien; laat het me vooral weten.
Ook voor mij (Mylène) is het nog een beetje wennen hier in Nederland. Allerlei kleine dingetjes die in Malawi zo anders gingen moet ik hier weer opnieuw uitvinden. Ik vind het heel erg leuk om zoveel vragen te krijgen van familie en vrienden over hoe het daar was! Dank jullie wel! Ook ik heb een fotoboek gemaakt, maar die is onderweg. Iedereen mag hem natuurlijk bekijken. Laat maar weten!
We zijn ook druk bezig met de tegenprestaties die hier pas uitgevoerd konden worden. Zo hebben we al foto's gestuurd naar een docent, heb ik aan mijn zus en zwager al heeel veel foto's laten zien van de safari en zijn we bezig met een presentatie voor op de pabo.
Ik geniet nog heel erg na en dat zal ik nog wel even blijven doen!
Bedankt iedereen voor al jullie lieve berichtjes, appjes en het feit dat jullie ons gevolgd hebben. Heel fijn!
Het afscheid viel zwaar - Anouk
Ook voor mij zit de tijd erop. Ik zet er maar even een eigen blog op, want ik kon niets meer bijvoegen bij de vorige (heel fijn!). Het voelt voor mij heel dubbel. Ik zou onwijs graag nog langer willen blijven, maar ik mis mijn familie en vrienden ook wel heel erg. De eerste 2/3 weken waren voor mij best zwaar. Ik kon mijn draai niet vinden op het project (de school). Ik had er van tevoren rekening mee gehouden dat het anders was dan ik zou verwachten, maar dat het zo anders was had ik even niet in mijn achterhoofd gehouden. Ik wilde graag ondersteunen met lesgeven en kleine activiteiten met de kinderen doen, maar doordat er examens waren werd dit lastig.
Na veel overleggen met de coordinator hier besloten we dat het beter was als ik naar het weeshuis zou gaan, Mylene zou na haar activiteiten op de school komen. Onze dagen zagen er als volgt uit: 06:30 opstaan, 07:15 lopen we naar de minibus, rond half 9-9 uur waren we dan bij de school, we deden een korte activiteit en rond 10:00 vertrok ik naar het weeshuis. Mylene kwam rond 12/1 uur aan. Ik heb echt INTENS genoten op het weeshuis. Er lopen daar ongeveeer 40 kinderen van onder de 5 jaar. Wat een bijzondere plek, wat een bijzondere mensen en wat een bijzondere kinderen. Uren geknuffeld, gedanst, gespeeld, geholpen met eten maken, de kinderen in 'bad doen', en gelachen. Het viel me emotioneel zwaar, maar ik heb besloten om er maar niet teveel over na te denken en maar gewoon heel veel liefde te geven. Het afscheid gisteren viel mij ook zwaar. Voor alle huismoeders heb ik sitenges gekocht. Ze doen zo hun best voor de kleintjes en ik ben ze zo dankbaar dat ik 1,5/2 weken mocht komen. De moeders waren intens gelukkig, ze sprongen letterlijk een gat in de lucht. :-) Daarna kwam het afscheid, dit ging niet zonder tranen. Dit is niet fijn, maar het is aan de andere kant wel een goed teken.
Ik ga niet alleen het weeshuis missen, maar ook Malawi. Wat een fijn land. Ik heb me de afgelopen maand enorm thuis gevoeld.
Voor nu ga ik even verder met mijn koffer inpakken (met veel dank aan Ilse, thanks a lot girl!). Tot snel Nederland, zie jullie morgen!
Malawi, je zit in mijn hart ?
Aan alles komt een eind
Goedemorgen allemaal!
Vandaag is het dan echt zo ver: we gaan naar huis. Over een paar uur worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan waar we twee uur van tevoren aanwezig moeten zijn. (ookal is er maar 1 stijg- en landingsbaan) Het gaat natuurlijk allemaal op een Afrikaans tempo hier ;)
Wat was dit een geweldige en spannende maand. Het was niet altijd even leuk, maar dat kan natuurlijk ook niet. Het is toch heel erg anders hier in Malawi dan in Nederland. De cultuur, de mensen, het eten, maar vooral de manier van werken. Gelukkig hebben we hierbij de steun van onze huisgenootjes (dank jullie wel meiden!) en van Doingoood gehad.
Ik (Mylène) heb zeker geen spijt van deze reis, integendeel! Ik ben heel erg blij dat ik dit heb mogen meemaken en dat ik zoveel mooie, nieuwe en bijzondere dingen heb mogen zien en doen. Op de school heb ik mijn ervaring in het onderwijs kunnen uitbreiden door een aantal Engelse lessen te geven (dit gaat hier toch net wat anders). Ik vond het erg leuk om te zien hoe leuk en enthousiast de kinderen hier waren. Ze maken wel veel lawaai want ze praten ontzettend hard, maar ook daar kan je aan wennen.
Naast de school hebben we natuurlijk de laatste 1,5 week in Adziwa Orphan Care mogen werken. Dit was voor ons een hele leuke en positieve toevoeging op onze reis. De kinderen kwamen letterlijk op ons afstormen toen we er voor het eerst kwamen en dat werd elke dag een beetje erger. Je moet dan heeeeeel erg stevig staan, anders val je om. Ik voelde me hier heel erg welkom en geliefd door het personeel van het weeshuis. De huismoeders doen zo ontzettend veel voor de kinderen! Ik vond het ook heel speciaal om daar samen met Anouk als eerste vrijwilligers te mogen werken. Ik hoop zeker dat Doingoood dit als project gaat aanbieden, want er is een hoop hulp nodig.
Het is heel erg dubbel om nu weg te gaan. We hebben hier zo lang naartoe geleefd en nu is de het alweer voorbij. De tijd is voorbij gevlogen hier. We hebben zoveel leuke dingen gedaan met de meiden in het huis, mooie dingen mogen doen op het project, contact gemaakt met de lokale bevolking en natuurlijk genoten van de bijzondere dingen die ik zag en gedaan heb. Hierdoor zou ik zo nog een paar weken kunnen blijven. Maar aan de andere kant mis ik alles wat ik in Nederland heb ook heel erg. Daarom is het weer fijn om naar huis te gaan.
Hopelijk gaan de vluchten snel en komen we op de geplande tijd thuis.
Sikomo Kwambiri Malawi en misschien tot de volgende keer!
Laatste weekendje
Hoooiiiii,
Het einde van de week was nog best druk. We hebben spelletjes gedaan op de school. Ik heb vrijdag de spellen uitgelegd aan de kinderen en Anouk heeft de nagels van de kinderen gelakt. Ze waren helemaal blij, en ja zelfs de jongens wilden hun nagels mooi gelakt hebben. Donderdag zaten ze zelfs echt op ons te wachten. De docent zei dat ze wilden dat ik weer les ging geven en dat heb ik toen ook gedaan. Ik werd zelf zo blij van het enthousiasme van de kinderen. Ook al vonden ze het soms wat lastig ze waren wel actief met mijn spel aan het meedoen en hebben zelfs nog een soort dictee gedaan met de woorden.
Elke dag na de school gaan we nog steeds naar het weeshuis. Het is daar echt geweldig en we kunnen ook echt van die kleine kindjes genieten. We mogen zelf heel veel doen en ze staan voor heel veel ideeën ook open. Helaas heb ik donderdag en vrijdag wat kortere dagen gemaakt omdat ik vrij veel last heb van mijn buik. Waarschijnlijk komt dit door de malariapillen die ik nu al een tijdje moet slikken. Hopelijk gaat het nog wel over want voorlopig moet ik ze nog wel even slikken. Anouk voelt zich nu ook niet echt goed, ze is erg verkouden en beroerd. We gaan er natuurlijk vanuit dat dit snel weer over is!
We zijn net weer thuis van twee dagen genieten bijSengaBay, dat ligt aan Malawi Lake. Zaterdagochtend zijn we heel enthousiast in onze jurken, rokken en slippers vertrokken. Toen we daar aankwamen kregen we het programma te horen, maar toen was er een kleine verrassing. We wisten dat we een boottocht gingen doen, maar dat we opLizardIsland gingenhikenzat niet in onze planning. Maar daar gingen we dan… Anouk had nog wel (heel slim) dichte schoenen aan, maar ikhad natuurlijk alleen mijn sandalen meegenomen en een lange rok aan. We hebben het overleefd en het was uiteindelijk ook wel echt de moeite waard. We hebben veel kleine hagedissen gezien en een paar grotere. Na deze klim hebben we even gesnorkeld bij het eiland en lekker van het zonnetje genoten. Daarnaast hebben we een heerlijke lunch gekregen met een stukje vis, rijst en wat groente.
’s Avonds hebben we bij delodgegegeten met de meiden en de familie Maartense. Daarna is de familie met de taxichauffeur weer richting Lilongwe vertrokken en wilden wij lekker vroeg gaan slapen. Net op het moment dat we op bed lagen kwam Anouk langs om te zeggen dat er een rode maan zou komen over 10 minuten! Dus, hupla, wij weer uit ons bed en naar het strand. Dan blijkt dat het toch wel weer Afrika is, want na een uur wachten in onze pyjama kwam daar dan eindelijk de prachtige maan. Het is niet te beschrijven hoe het eruit zag maar het was zo mooi. Natuurlijk hebben we geprobeerd foto’s te maken, maar of ze nou echt goed gelukt zijn dat moeten we nog bekijken.
Vandaag waren we ook al weer erg vroeg op, om 5:15 uur stond namelijk onze wekker. Want je bent geen echte toerist als je niet naar de zonsopgang gaat kijken. Niet iedereen was zo enthousiast zo vroeg, maar met zijn vieren hebben wij genoten van het uitzicht.SengaBay is echt prachtig en voor iedereen die ooit in Malawi is een aanrader! Het lijkt net op een tropisch eiland.
Helaas is ons laatste weekend in Malawi nu ook voorbij en gaan we morgen weer naar de school en naar het weeshuis. We gaan officieel afscheid nemen op de school, daarna zullen we daar dus niet meer komen. Ik zal dinsdag ook nog op het weeshuis zijn, maarwoensdag zal ik nog op een ander project meelopen. Anouk blijft tot en met woensdag op het weeshuis en dan is het donderdag tijd om naar huis te gaan.
Het echte aftellen is nu begonnen, tot snel!
Laatste weekendje
Hoooiiiii,
Het einde van de week was nog best druk. We hebben spelletjes gedaan op de school. Ik heb vrijdag de spellen uitgelegd aan de kinderen en Anouk heeft de nagels van de kinderen gelakt. Ze waren helemaal blij, en ja zelfs de jongens wilden hun nagels mooi gelakt hebben. Donderdag zaten ze zelfs echt op ons te wachten. De docent zei dat ze wilden dat ik weer les ging geven en dat heb ik toen ook gedaan. Ik werd zelf zo blij van het enthousiasme van de kinderen. Ook al vonden ze het soms wat lastig ze waren wel actief met mijn spel aan het meedoen en hebben zelfs nog een soort dictee gedaan met de woorden.
Elke dag na de school gaan we nog steeds naar het weeshuis. Het is daar echt geweldig en we kunnen ook echt van die kleine kindjes genieten. We mogen zelf heel veel doen en ze staan voor heel veel ideeën ook open. Helaas heb ik donderdag en vrijdag wat kortere dagen gemaakt omdat ik vrij veel last heb van mijn buik. Waarschijnlijk komt dit door de malariapillen die ik nu al een tijdje moet slikken. Hopelijk gaat het nog wel over want voorlopig moet ik ze nog wel even slikken. Anouk voelt zich nu ook niet echt goed, ze is erg verkouden en beroerd. We gaan er natuurlijk vanuit dat dit snel weer over is!
We zijn net weer thuis van twee dagen genieten bijSengaBay, dat ligt aan Malawi Lake. Zaterdagochtend zijn we heel enthousiast in onze jurken, rokken en slippers vertrokken. Toen we daar aankwamen kregen we het programma te horen, maar toen was er een kleine verrassing. We wisten dat we een boottocht gingen doen, maar dat we opLizardIsland gingenhikenzat niet in onze planning. Maar daar gingen we dan… Anouk had nog wel (heel slim) dichte schoenen aan, maar ikhad natuurlijk alleen mijn sandalen meegenomen en een lange rok aan. We hebben het overleefd en het was uiteindelijk ook wel echt de moeite waard. We hebben veel kleine hagedissen gezien en een paar grotere. Na deze klim hebben we even gesnorkeld bij het eiland en lekker van het zonnetje genoten. Daarnaast hebben we een heerlijke lunch gekregen met een stukje vis, rijst en wat groente.
’s Avonds hebben we bij delodgegegeten met de meiden en de familie Maartense. Daarna is de familie met de taxichauffeur weer richting Lilongwe vertrokken en wilden wij lekker vroeg gaan slapen. Net op het moment dat we op bed lagen kwam Anouk langs om te zeggen dat er een rode maan zou komen over 10 minuten! Dus, hupla, wij weer uit ons bed en naar het strand. Dan blijkt dat het toch wel weer Afrika is, want na een uur wachten in onze pyjama kwam daar dan eindelijk de prachtige maan. Het is niet te beschrijven hoe het eruit zag maar het was zo mooi. Natuurlijk hebben we geprobeerd foto’s te maken, maar of ze nou echt goed gelukt zijn dat moeten we nog bekijken.
Vandaag waren we ook al weer erg vroeg op, om 5:15 uur stond namelijk onze wekker. Want je bent geen echte toerist als je niet naar de zonsopgang gaat kijken. Niet iedereen was zo enthousiast zo vroeg, maar met zijn vieren hebben wij genoten van het uitzicht.SengaBay is echt prachtig en voor iedereen die ooit in Malawi is een aanrader! Het lijkt net op een tropisch eiland.
Helaas is ons laatste weekend in Malawi nu ook voorbij en gaan we morgen weer naar de school en naar het weeshuis. We gaan officieel afscheid nemen op de school, daarna zullen we daar dus niet meer komen. Ik zal dinsdag ook nog op het weeshuis zijn, maarwoensdag zal ik nog op een ander project meelopen. Anouk blijft tot en met woensdag op het weeshuis en dan is het donderdag tijd om naar huis te gaan.
Het echte aftellen is nu begonnen, tot snel!
De safari en het weeshuis
Dat was lang geleden! Sorry, we hebben het erg naar ons zin gehad op de Safari en hebben het afgelopen week erg druk gehad :-).
Allereerst de safari; wat een prachtige ervaring was dat. Het was werkelijk het mooiste wat ik (Anouk), oftewel we, ooit hebben gezien en meegemaakt. Ik zal in het kort een update geven. Op donderdagochtend om 7 uur zijn we naar het restaurant en het boekingskantoor van Kiboko gegaan. Daar sloten 2 andere reizigers, een Amerikaanse moeder en dochter, zich bij ons aan. Rond 8 uur zijn we in een grote jeep richting Zambia gegaan. Bij de grens moesten we een nieuw visum voor Zambia kopen. Dit ging boven onze verwachtingen allemaal erg snel. In Zambia keken we onze ogen uit, wat een andere omgeving was dit! We reden door heel veel arme dorpjes, door de bergen, door grotere dorpen. Rond 2 uur zijn we aangekomen op het park. Wat. Een. Schitterend. Park. Ik kan niks anders zeggen. Je keek vanuit het hele park uit op de rivier, waar hippo's (nijlpaarden) en krokodillen de gehele dag lagen te zonnen. Nadat we onze tent op orde hadden gemaakt (met welgeteld de 3 kledingstukken die we meehadden) zijn we al vrij snel aan het zwembad gaan liggen. Het was erg warm in Zambia, wat vergeleken bij de 20 graden hier in Malawi echt wel even lekker was! Aan het zwembad waren wij al zeer enthousiast bij de paar apen die langskwamen, dus je kan wel raden hoe wij reageerden toen er opeens een gehele olifantenfamilie langskwam wandelen.Hoe bizar, gewoon op 3 meter afstand.
Hierna hebben we uitgebreid gedouchet en hebben we om 8 uur met zijn allen avond gegeten. Wederom naast de rivier. Na onze eerste nacht, warden we de volgende dag (vrijdag) om 5 uur s’ ochtends gewekt met een heuse ‘ wake-up call’. De guards die je ‘s nachts begeleidden naar de wc (want ja, er liepen ‘s nachts gewoon dieren over het park dus je mocht niet in je eentje over het park), maakten je wakker. Dit deden ze overigens gewoon door hard ‘ goodmorning’ te roepen hoor
De volgende dag zag de dag er eigenlijk weer hetzelfde uit. Vroeg eruit, ontbijten, een drive, naar het zwembad, eten, naar het zwembad, afternoon tea en een drive. De laatste drive was echt de meest leukste, gaafste en spannendste van deze hele 4 dagen. Tijdens onze eerste nightdrive hoorden we al dat iemand leeuwen had gezien, maar we hadden ze niet gezien. Tijdens deze tweede nightdrive hoorden we dit bericht weer. We hebben lang gezocht, maar met geluk! Op een gegeven moment vonden we 4 leeuwinnen. We hebben de auto op een afstandje geparkeerd, maar uiteindelijk kwamen de leeuwen naar onze auto toe om deze vervolgens kopjes te gaan geven. Je kan wel even voorstellen dat dit be-hoor-lijk spannend was. Hierna gingen de leeuwen precies voor de auto liggen. We hadden gelukkig wel een goed uitzicht voor de foto’s. Hierna hebben we ook nog een luipaard gezien, dus onze dag kon niet meer stuk. De volgende dag zijn we om 7 uur weer vertrokken richting Malawi.
Al met al was het echt een onwijs mooi, leuk, spannend en heerlijk weekendje. Het mooiste wat we ooit hebben meegemaakt!
Op maandag begonnen we weer op ons project, en dit was ook de eerste dag dat we naar het weeshuis zouden gaan. Dit was de eerste dag van de ‘ special week’ , die speciaal voor ons werd georganiseerd. De vrijdag daarvoor was de school namelijk dicht gegaan (voor vakantie), maar voor ons blijft de school nog 1,5 week open. De school gaat dan om 12 uur dicht, en wij wilden s’ middags niet stil zitten. Doingoood heeft voor ons geregeld dat wij s’ middags naar een weeshuis in de buurt mogen. We waren van plan om met de kinderen sport en spelactiviteiten te doen, maar er waren helaas maar 6 kinderen. Na overleg hebben we besloten om in de ochtend al naar het weeshuis te gaan. Ik (Anouk) werd hier zelf enorm blij van. Ik kan mijn draai op de school nog steeds niet echt goed vinden, ik vond de kleuters het leukst maar deze zijn helaas echt vrij. Op het weeshuis lopen 40 droppies van onder de 5 jaar rond, dus ik kan mijn geluk niet op. We hebben maandag met ze gespeeld, gelachen en gedanst. Heel fijn! Gisteren waren er iets meer kinderen. We hebben de kinderen geschminkt, spelletjes gespeeld, gevoetbald etc. Het was al met aan een leuke ochtend. Hierna zijn we weer naar het weeshuis gegaan. We hebben de kinderen hier ook geschminkt, wat ze echt onwijs leuk vonden! Na het schminken zijn ze in ‘ bad’ gegaan, hebben we ze afgedroogd en aangekleed en zijn ze naar bed gegaan. Wij zijn weggegaan en nog even naar de markt gegaan, waar we tegenwoordig elke dag komen. Oeps
Vandaag heeft Mylene een Engels les gegeven wat heel goed ging. Ze heeft de woorden over de stad (bakery, left, right) aangeleerd. De kinderen hebben memory gespeeld en daarna werd een leerling geblindoekt, en moest een andere leerling de geblindoekte leerling naar de juiste winkel sturen. Heel grappig om te zien. We hebben hierna armbandjes/kettingen gemaakt met wat wol en strijkkralen. Heel makkelijk, maar de kinderen waren echt muis- en muisstil aan het werk. Ze vonden het zo leuk! Tot slot hebben we nog wat spelletjes gedaan. Vanmiddag waren we weer in het weeshuis. We wilden met de kinderen gaan kleuren. maar ze kregen al net eten. De kinderen eten hier vaak sima. Wij hebben dit voor het eerst gegeten. Het viel mee, maar of het nou echt lekker was…
Voor nu ben ik erg moe. Het waren behoorlijk heftige weken, door alles wat je ziet en door alles wat je mee maakt. Ook het feit dat ik mijn draai niet kon vinden op het project verdubbelde dat gevoel. Gelukkig gaan we nu s’ middags (en ik misschien eerder) naar het weeshuis en dat maakt me echt enorm blij. De kleine dingen die je doet waardoor de kinderen zo ontzettend blij worden, maakt ons ook blij!
Tot snel! We gaan al 8 dagen naar huis, dus de tijd is echt voorbij gevlogen. Kijk trouwens vooral even bij de fotoalbums op dit blog, we (sorry, het thuisfront haha) zetten vaak foto's erop die wij ze hebben gewhatsappt.
We did it!
Het is alweer een paar dagen geleden dat we iets geplaatst hebben. Dat komt doordat we het heeeeeel erg druk hebben gehad. Ook worden de foto's via onze ouders geplaatst, omdat het met ons internet erg lastig gaat. Zo kunnen jullie toch een beetje met ons meekijken.
Afgelopen zaterdag hebben wij de Nkhoma Mountain beklommen. Ja echt beklommen! Deze berg is ongeveer 1190 m hoog en wij hebben totaal 6 km gelopen/geklommen. Er werd gezegd dat we halverwege een huisje tegen zouden komen. Het duurde alleen voor ons gevoel erg lang voordat dit huisje in zicht was. Na 5 keer stoppen om foto's te maken (en uit te rusten) kwam eindelijk het huisje in zicht. Anouk zag het op dit punt even niet meer zitten. Het was een helse tocht en ze dacht dat ze nooooooiiit boven zou komen. Om even uit te rusten hebben we hier even wat gegeten, gedronken en van het uitzicht genoten.
Tot nu toe was het vooral veel lopen, maar wel vrij stijl omhoog (dachten we). Als je naar de foto kijkt kan je het stijle stuk zien. Dat zit namelijk tussen die twee grote bergen in (ja echt ertussen). Toen we weer verder gingen werd het pas echt stijl. Er waren mega grote keien waar we op moesten klimmen. Soms moesten we zelfs opgetild worden door onze gids. Het was ook best wel frustrerend dat hij maar niet moe leek te worden, terwijl wij met zijn zessen hijgend en kreunend die berg op klommen. Maar na twee uur hard werken kwamen we uitgeput op de top van de berg. Het uitzicht was zo prachtig dat je al het harde werken en de vermoeiende klim bijna zou vergeten.
Hier hebben we zoveel foto's gemaakt van de omgeving en natuurlijk van elkaar dat het op een fotoshoot ging lijken. Tijdens het maken van deze foto's hebben we een nieuwe vriend gemaakt. Doggie (spreek uit Dodge) liep ook gezellig met ons naar beneden. Na weer 1,5 uur lopen, vallen en glijden op uw poep over gladde stenen (uitspraak van de Belgische vrijwilligers) kwamen we ein-de-lijk weer bij de auto. We waren helemaal kapot, maar het was wel alles waard. Een ervaring om nooit te vergeten!
Maandag zijn we weer op ons project geweest en hebben we met de parachute gespeeld bij de kleuters. Dit vonden ze echt heel erg leuk en er kwamen zelf 'grote' kinderen vragen of ze mee mochten doen. Het valt ons op dat de kinderen hier zo snel tevreden en blij zijn. Van allle kleine activiteiten die je doet worden de kinderen blij.
Vandaag hebben we met flashcards gespeeld in Standard 4. We hebben in groepjes memory gespeeld met de kaartjes. Ik (Mylène) heeft deze activiteit aan de kinderen uitgelegd en bij het spelen van de spellen heeft Anouk geholpen bij een groepje. De kinderen bleven het spel spelen en vonden het echt heel erg leuk! Ze hebben zelfs gevraagd of ze nog vaker zo'n spelletje mogen spelen.
's Middags hebben we met een van de juffen en een aantal kinderen Malawiaanse spelletjes gespeeld. Anouk vond het spel 500 erg leuk en dat kon ze ook erg goed. Het is erg lastig uit te leggen maar het is een erg leuk spel! Later hebben we een liedje met de kinderen gezongen met handenklap. Ookal was het in het Nederlands ook hier waren ze ontzettend enthousiast over.
Anouk en ik zijn ook vaste klant op de craft market in Lilongwe. Daar kan je zoveel leuke spullen kopen en de mensen zijn heel aardig. Anouk maakt soms een beetje ruzie, maar krijgt wel altijd de beste prijs en gratis spullen. Ik koop ook erg veel, maak geen ruzie en krijg niets gratis:( Dit is dus nog een doel de komende weken!
Het is erg leuk dat de kinderen en de leraren ons ook dingen uit hun cultuur willen leren. Bijvoorbeeld de spellen en de woorden uit het Chichewa die ze ons leren.
Wat betreft het water en de stroom hier valt het tot nu toe nog mee. De stroom is nooit langer dan een dag weg, maar kan wel op hele onhandige momenten uitvallen (bijvoorbeeld als je wilt koken). Het water valt vaker weg, waardoor we niet kunnen douchen, onze kleding kunnen wassen of de afwas kunnen doen. We hebben wel jerrycans die we kunnen gebruiken in noodgevallen.
Morgen gaan we weer naar ons project en vanaf donderdag tot zondag gaan we naar Zambia! Tijdens onze safari hebben we geen internet, bereik of iets dergelijks dus jullie horen daarna pas weer iets van ons. See you then!
Knuffelen met de baby's & schminken!
Afgelopen woensdag en donderdag waren er public holidays in Malawi. We zijn er nog steeds niet echt overuit waarom er nou een feestdag was, maar het was iets met onafhankelijkheidsdag en het suikerfeest. :-) Onze school was dicht, dus we hebben besloten om deze dagen met een andere vrijwilliger naar haar project te gaan. We zijn naar House of Joy gegaan. Dit is een weeshuis met baby's, peuters en kleuters. De afgelopen dagen hebben wij luiers verschoont (hele bijzondere luiers overigens, het waren doeken!), flesjes gegeven, gespeeld en onwijs veel geknuffeld. Heerlijk! Het was best heftig om te beseffen dat deze kleintjes geen ouders meer hebben, maar we hebben besloten om alleen maar heel veel liefde te geven en er verder niet teveel over na te denken. We hebben namelijk al besloten dat deze 2 dagen genoeg voor ons waren, we gaan ons anders veel te veel hechten aan deze kleintjes.
Vandaag mochten we weer naar ons eigen project. In de minibus was het al feest, wat de ' conducteur' deed moeite over het geld. Anouk is tegenwoordig erg goed in een prijs afspreken. De locals betalen 250 kwacha, wij 200. :-) Het was groot feest in de bus, want volgens de conducteur hadden we te weinig betaald (wat overigens niet zo was). Heel de bus bemoeide zich er natuurlijk mee (in het Chichewa, waardoor wij er niets van begrepen). Gelukkig waren er 2 mannen die het voor ons opnamen en uiteindelijk is het goedgekomen.
In het Doingoood huis lag een hele hoop schmink, dus we hebben vandaag alle kleuters geschminkt. Van tevoren hebben we voorbeelden getekend waaruit de kinderen konden kiezen. Toen we vanochtend aankwamen bleek dat de docent van de klas er niet was, dus alle kleuters zaten alleen in de klas. Uhhhh, ook leuk! We hebben met handen- en voetenwerk geprobeerd uit te leggen wat we gingen doen. Dit duurde even, maar toen we eenmaal waren begonnen begrepen de kinderen wat de bedoeling was. Als we klaar waren met een kind, lieten we door middel van de selfie-stand op onze telefoons zien wat het geworden was. De kinderen hadden de meest bizarre reacties. De een begon kei- en keihard te lachen, de ander moest zichzelf 5 minuten aanstaren om te kijken of hij het echt was. Al met al was het een enorm leuke ochtend.
Hierna hebben we weer kwartet gespeeld met een teacher en met een paar kinderen. Een leuk feitje; wij speelden het spelletje met 2 kinderen die het beide voor het eerst speelden. Beide kinderen hebben ons eruit gespeeld, waarvan er eentje 13 setjes had (!).
Alles gaat hier verder z'n gangetje. We genieten enorm van dit heerlijke land, alhoewel het af en toe wel zwaar is. Vooral ik, Anouk, heb af en toe moeite met de Afrikaanse manier van het omgaan met de tijd. Ik ben erachter gekomen dat ik erg veel van structuur houd en hier is dat soms lastig :-). Ook leuk om te weten, Mylene is hier trouwens intens enthousiast als ze een kip ziet. Waar we ook zijn, al is het in de minibus, de fietstaxi of in de TukTuk, zodra ze een kip ziet hoor je 'HEY! Een kip!'. Erg lachwekkend als je zo'n 10 kippen per ritje tegenkomt, haha!
Morgen gaan we de Nkhoma Mountain beklimmen. Het schijnt een zwarte klim te zijn, maar we gaan het zien. Wish us luck! Tot snel!
