Anders dan verwacht
Afgelopen maandag was het dan zover... Wij gingen voor het eerst met zijn tweeën (alleen) naar ons project. We zijn vol goede moed daarheen gegaan en we hadden ontzettend veel zin om te beginnen. Het was alleen niet zoals we verwacht hadden.
Natuurlijk gingen we met de minibus naar town, waar we over moeten stappen op een andere minibus om in Kauma te komen. Dat is de wijk waar de school staat. Na 7 volle minibusjes die voorbij gereden zijn, twee busjes waar 1 iemand 1 kon en 30 minuten later zakte de moed een beetje in onze schoenen. Maar toen kwam William aan met zijn tuktuk! Hij nam ons mee en heeft ons in town afgezet bij de overstapplaats. Onze reddende engel.
Eenmaal in Kauma aangekomen moesten we nog lopen naar de school. Onderweg werden we gegroet net als altijd en kleine kinderen riepen 'Azungu Azungu'. Als wij naar hen zwaaiden werden ze verlegen of ze kregen een grote glimlach op hun gezicht.
Op ons project werden we weer aangevallen door heel veel kinderen die 'hello, how are you' zeiden of ons een handje kwamen geven. Daarna hebben we de headteacher gegroet en heeft een andere leerkracht ons meegenomen. Mylène werd bij standard 2 (ongeveer groep 3/4) gedropt en moest Engelse les gaan geven. Anouk werd bij standard 3 (ongeveer 5/6) gedropt. Zij moest een toets afnemen en nakijken. Dit was voor ons wat onverwacht en viel eigenlijk wel tegen. Wij zijn natuurlijk geen volwaardige leerkrachten en de communicatie met de kinderen gaat erg lastig. De kinderen spreken namelijk erg weinig tot geen Engels op de leeftijd die ze hebben in deze groepen. Wij kennen geen Chichewa en daardoor konden we verder niets uitleggen. Door veel gebaren te gebruiken kon er nog een klein beetje uitgelegd worden aan de kinderen, maar veel was het niet.
Na het nakijken van de opdrachten en toetsen zei een van de leerkrachten, dat hij naar town ging (om 11 uur?!) Dus wij waren alleen over met de headteacher en hij was in gesprek. Uiteindelijk hebben wij een een uur met kinderen aan onze hand gezeten en daarna hebben we tegen de headtecher gezegd dat we toch maar naar huis gingen omdat er erg weinig te doen was.
Dinsdag is Janneke, van Doingoood, met ons meegegaan naar het project. Wij zijn hier met de directeur in gesprek gegaan over de verwachtingen van beide kanten. Dankzij Janneke is bij hem duidelijk geworden dat wij er zijn om te ondersteunen en niet om alleen voor de klas te staan. Ook hebben we aangegeven dat we graag bij de kindergarten (kleuters) willen helpen. Hier zullen wij onze ochtenden doorbrengen en Mylène zal af en toe gaan helpen op de primary school. Op dinsdag- en donderdagmiddag gaan wij sport- en spelmiddagen organiseren voor de kinderen van de school en uit de buurt.
Deze dag was al een hele andere dag en we hebben het al een stuk beter naar ons zin gehad. We hebben weer goede moed en gaan er vol tegenaan.
Een dag in Afrika is niet een gewone dag zonder dat er iets verrassends, geks of raars gebeurd is. Dat was ook dinsdag weer zo......
Toen we naar huis gingen liepen we door Kauma richting de minibus. Op een gegeven moment werden we geroepen "hello please wait, please wait". Dus wij zijn gestopt en er kwam een man aan met een
jongetje van een jaar of 3/4 aan zonder broek. Hij vroeg aan ons 'do you know what this is?' en hij wees naar 'beneden'. Dus wij waren al erg verbaasd en wisten niet zo goed wat we moesten zeggen.
Hij wees ons erop dat het een jongetje was en vroeg aan ons of wij van mannen hielden. Weer stonden wij met een mond vol tanden, we wisten echt niet hoe we moesten reageren. Daarna noemde hij
allerlei bedragen op en probeerde hij dat jongetje dus aan ons te verkopen. Wij hebben 'no thank you' gezegd en zijn doorgelopen. De rest van deze wandeling waren wij in shock door wat er net
gebeurd was. Waarschijnlijk dacht deze man dat het jongetje bij ons een beter leven zou hebben of wilde hij gewoon veel geld verdienen.
Vandaag en morgen zijn feestdagen in Malawi, dus de school is dicht op deze dagen. Daarom zijn we op deze dagen op een ander project. Onze ervaringen op dit project kunnen jullie vrijdag lezen!
De eerste ochtend op ons project; Lilongwe Youth Organisation
'Hi, how are you?' Met deze zin zijn we afgelopen week honderden keren aangesproken. Het is bizar hoe sociaal de mensen hier zijn. Iedereen zegt gedag, velen maken een praatje met ons. Ze vragen waar we vandaan komen, wat we komen doen, of we getrouwd zijn (ja, echt!) en wij antwoordden dan braaf dat we al getrouwd zijn en onze kinderen heel erg missen
Afgelopen vrijdag gingen wij voor het eerst naar het project. De reis ernaartoe was weer een avontuur op zich, thanks to the mini-bus! Voor de mensen die nog niet weten hoe het in een mini-bus eraan toe gaat; je wordt met z'n 4'en (+ een kip, een hond, een koffer en een kind) op een bankje gepropt. Als het woord ' SQUEEZE!' komt moet je je adem inhouden, en komt er nog wat op de rij bij. Tel hierbij op dat de chauffer behoorlijk interessant rijdt, en dat de ' conducteur' bij elke voetganger langs de weg ' TOWNIE?!' roept. Al met al is het een leuke ervaring om mee te maken, haha!
Eenmaal aangekomen in het dorpje bij ons project keken wij onze ogen al uit. Met 5 azungu's (blanken, mzungu = 1 blanke) trokken wij al heel veel aandacht. Kinderen kwamen uit hun huizen, kwamen voorzichtig een handje geven en renden daarna weer giechelend weg. Naarmate we dichterbij de school kwamen, merkten we dat we steeds meer gevolgd werden. Eenmaal aangekomen op het ' schoolplein' vlogen er echt tientallen kinderen op ons af. Iedereen kwam een handje geven, een knuffel geven, voelen aan het blonde haar van Anouk, of even hallo zeggen. Heel bizar om te zien. De kinderen waren zo blij om ons te zien! Hierna kregen we een introductie over de school. Vervolgens namen 2 vrijwilligers afscheid en wij werden geintroduceerd.
Gisteren was het hier erg warm, dus zijn we s' ochtends naar de stoffenmarkt geweest om sitenges te halen (google!).
We werden gebracht en opgehaald door onze vaste chauffeur met de TukTuk. Ook leuk om te vertellen, de chauffeurs zeggen altijd ja als je vraagt of ze tijd hebben om je ergens naartoe te brengen. Net zoals gisteren, toen hebben we nog driekwartier staan wachten. Oeps! Gelukkig hadden we genoeg te zien. Achteraf bleek ook dat de chauffeur er niks aan kon doen doordat er file was, dit geloven we dan maar. S' middags hebben we lekker de hele middag aan het zwembad gelegen, je moet tenslotte wel genieten van het weer! S' avonds hebben we de dag afgesloten met een heerlijke bbq'en met de andere vrijwilligers.
Wij vertrekken zo weer naar de stad om even wat boodschappen te doen te gaan lunchen bij Kiboko. Dit is een restaurant met Nederlandse eigenaars. Tot snel!
Liefs, Mylene en Anouk
Anouk, zitten we bij de goede gate???
Hoi allemaal!
Wij zijn gisteren aangekomen in Malawi rond een uur of 2 's middags. De reis was erg lang (bijna 29 uur!) maar wel goed verlopen. We zijn gestart op Schiphol en daarvandaan zijn wedinsdagmiddagnaar Frankfurt gevlogen. Na een klein uurtje in het vliegtuig kwamen we aan op dit erg grote vliegveld. We hebben onze ogen uitgekeken! Overal waar we keken waren winkels en elke gang die je inliep waren weer heel veel winkels. Wij zijn daar op een paar stoeltjes wat kaartspellen gaan doen om de tijd te doden. We moesten namelijk 6 uur wachten op dit mega vliegveld.
Toen we uiteindelijk richting de gate wilden lopen moesten we helemaal naar de andere kant van het vliegveld. Om daar te komen moesten we door een hele lange gang onder, ja echt, het vliegveld doorlopen. We wisten van tevoren dat het een erg groot vliegtuig zou zijn waarmee we naar Ethiopië zouden vliegen. Dus toen we bij gate 43 zaten en er maar 5 mensen zaten terwijl we eigenlijk al moesten boarden bedacht Mylène dat we toch maar even moesten checken of we bij de goede gate zaten. En ja hoor, we moesten naar gate 44...... Dus wij snel naar gate 44 en toen zaten we binnen 20 minuten in het vliegtuig. De langste vlucht is begonnen.
We kregen tijdens deze vlucht avondeten,om 12 uur's nachts. Hierna hebben we vooral geprobeerd te slapen. Dit is nog best lastig in een vliegtuig, dus eenmaal in Ethiopië aangekomen waren wij erg moe. Dit vliegveld was nog een beleving. Naar de wc gaan is eigenlijk niet heel fijn en het bestaat uit 1 vertrekhal en 1 aankomsthal. Hier hebben wij 3 uur doorgebracht en toen gingen we naar de douane. Er stond een erg lange rij, maar toen werden de mensen voor onze vlucht door een mannetje geroepen en moesten we meelopen. Wij naar een andere gate waar we ook door de douane konden. Dit ging een stuk sneller en toen konden we naar de goede gate lopen. Vrij snel zaten we in het vliegtuig en toen begon onze laatste vlucht naar Malawi. Op deze vlucht kregen we ontbijt. Het was een warme maaltijd en dat was voor ons geen succes. Wij hebben de koude (voor ons normale) dingen op voor een ontbijt, zoals yoghurt, fruit en een broodje. Voor de rest hebben we veel geslapen. Na een paar uur konden we gaan landen, en dit vond vooral Anouk vond erg leuk (not). Maar goed, binnen een paar tellen stonden we buiten in Afrika dus we voelden ons al snel weer goed!
Eenmaal aangekomen in Malawi werden we opgehaald door de stagiair van Doingoood, Willemijn. Zij heeft ons geholpen met de eerste keer pinnen en met haar zijn we naar huis gegaan. Hier hebben we onze spullen kunnen uitpakken en nog even een dutje gedaan voordat we gingen eten.
Vandaag hebben we ook een rondleiding door de stad gehad. Dit was een bizarre ervaring, maar zo onwijs leuk! We begonnen met een rit op de fietstaxi, richting de instapplaats van de mini bus. De fietstaxi is heel simpel, je gaat achterop zitten bij een meneer en deze brengt je naar de plek waar je naar toe wilt. De minibus staat er om bekend dat deze prop- en propvol is, maar gelukkig hadden we een lege (!) bus. Hierna kom je aan in de stad. Een hele drukke bedoeling. Anouk is al een keer ten huwelijk gevraagd en wordt tegenwoordig 'Maria' genoemd, maar we hebben besloten dat we gewoon getrouwd zijn en kinderen hebben (bij deze mams & paps :-). We zijn ook nog even naar de markt geweest, dit was echt het 'Afrika-idee' dat we in ons hoofd hadden.. Druk, druk, druk en je ziet de meest bizarre dingen. We hebben al wat spullen gekocht; daarvoor ben je tenstlotte vrouw :-).
Vanmiddag hebben we lekker in het zonnetje gezeten, want je moet wel van het weer genieten natuurlijk. Het is hier nu rond de 25 graden. Heerlijk! Vanavond zijn we, heel Afrikaans, uit eten geweest bij de KFC. De andere vrijwilligers hadden onwijs trek in een patatje dus daar zeggen wij ook geen nee tegen. We zijn met de taxi terug naar huis geweest. Vanavond hadden wij geen stroom, dus we hebben een potje kaarten gepakt en een spelletje gespeeld. Morgen wordt onze eerste dag kennismaken op het project, waar we onwijs veel zin in hebben!
Al met al is het heel erg wennen, maar we voelen ons al heel erg thuis. We hebben zin in de aankomende tijd! We proberen ook foto's te uploaden maar dit gaat erg lastig.. We doen ons best!
Veel liefs en tot snel,
Mylene en Anouk
We zijn onderweg!
Op dit moment zitten wij op Schiphol te wachten tot we mogen boarden. Het is heel spannend, maar we hebben er onwijs veel zin in! De bagage is ingecheckt, gelukkig paste het allemaal nét in de koffers, ik (Anouk) had nog enigszins wat probleempjes. Oeps! Iets teveel bagage meegenomen, maar dat krijg je al vrij snel met zoveel donaties :-).
Voor nu willen we jullie alvast heel erg bedanken voor alle lieve berichten, appjes en kaarten. Onwijs lief!
En dan is het echt bijna zo ver, nog 1 dag!
Lieve allemaal,
Het is bijna zo ver!! Morgenmiddag zullen wij dan eindelijk naar Malawi vertrekken. Om 14:30 gaat onze eerste vlucht. 2 vluchten later zullen wij op woensdagmiddag 12:45 landen op Afrikaanse bodem (als alles goed gaat, maar daar gaan we wel vanuit
Het voelt heel gek dat het nu opeens echt zover is. We hebben er maanden naar uitgekeken, de tijd vloog voorbij en nu is het dan echt zover. Ondanks dat we het behoorlijk eng vinden (want, wat staat ons te wachten?!) hebben we er onwijs veel zin in!
Onze koffers zitten prop- en propvol, mede door de grote hoeveelheid donaties die wij hebben gekregen om daar uit te delen. Zo hebben we van een voetbalvereniging uit Alphen aan de Rijn voor 15 kilo voetbaltenues gekregen, waar wij enorm blij mee zijn! De school, Lilongwe Youth Organisation, had namelijk gevraagd of wij deze mee konden brengen. Verder hebben we een speelparachute gekregen (als je niet weet wat dit is, je weet niet wat je vroeger gemist hebt! Kijk even op google), we hebben potloden gekregen van de stageklas van Anouk, babykleding, blokfluiten, kinderkleding, Engelse werkboeken, kleurboeken en kraamspullen.
Het was even proppen en heel veel wegen (en verplaatsen, en weer wegen, en weer verplaatsen, en weer wegen) maar het is gelukt! En nu nog hopen dat niet alleen de 'voetbalkledingkoffer' aan komt, want dan lopen we een tijd lang in voetbalkleding....
Malawi, see you soon!
Liefs, Mylène en Anouk
We staan in de krant!
Hoi allemaal!
Over 2 weken is het al zo ver. Als het goed is zitten we dan in vliegtuig nummer 2! Het is heel bizar dat het opeens zó dichtbij komt. Een halfjaar lang hebben we erop zitten wachten, en nu is het echt bijna zo ver. Spannend, maar zo leuk! We zijn daarom nu ook druk bezig met de laatste dingen organiseren, regelen en kopen.
Ongeveer 2 weken geleden kreeg ik, Anouk, ook de vraag van de krant Nissewaard of wij geinterviewd wilden worden voor 'zomaar een Nissewaarder'. Nissewaard vond onze reis erg interessant en daar wilden zij graag wat over schrijven. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen!
Vorige week vond het interview plaats en vandaag vielen de eerste kranten (met ons interview erin!) op de deurmatten. Wat onwijs leuk om jezelf zo in de krant te zien staan!
Wanneer wij de krant ook binnen krijgen, zullen we een duidelijkere foto plaatsen.
Voor nu even een korte reminder naar de armbandjes; we hebben er nog een paar! Wil je nog een armbandje? Laat een berichtje hier achter, stuur ons een berichtje op facebook of neem op een andere manier contact met ons op. Een armbandje kost 2,00 en het bedrag gaat volledig naar ons project. Bedankt!
Tot snel!
Liefs, Mylène en Anouk
Precies nog een maand!
Hoi allemaal!
Het is nog maar een maand voordat wij vertrekken naar het mooie Malawi! Dus het is tijd voor een kleine update.
Allereerst onze acties om geld op te halen. Natuurlijk kunnen jullie nog steeds armbandjes kopen bij ons, laat het ons weten en wij zorgen dat je ze krijgt! Voor maar € 2,- heb je er al één.
Daarnaast hebben we onze deelactie voor Speltherapie & coaching Voorne-Putten.Iedere keer dat dit bericht gedeeld wordt krijgen wij € 0,50. Dussssss ga naardie link en doe ons een enorm plezier!! https://www.facebook.com/photo.php?fbid=799168810183625&set=a.106534009447112.7447.100002715404887&type=3&theater
En dan nu iets minder leuk nieuws. Zoals jullie hebben kunnen lezen in ons vorige bericht is er enorme droogte en hongersnood in Malawi. Ook is er vaak stroomuitval door de lage waterdruk. Daarom willen wij graag een powerbank op zonne-energie meenemen zodat we toch onze telefoons kunnen opladen en bereikbaar kunnen blijven voor de omgeving. Helaas hebben wij nog geen goede (minmaal 10.000 mAh) kunnen vinden. Hebben jullie tips of ideeën die ons kunnen helpen? Wij horen ze graag! Misschien heb je zelf een powerbank op zonne-energie en mogen wij deze lenen of overnemen? Je kunt onder dit bericht reageren.
Liefs,
Anouk & Mylène
Delen, delen, delen!
Lieve allemaal,
Even een kort maar krachtig berichtje. Wij hebben een hele leuke actie in samenwerking met Speltherapie & Coaching Voorne-Putten, kijk snel hieronder!
DEELACTIE!Speltherapie & Coaching Voorne-Puttensteunt Malawi! Voor elke keer dat de foto van de link gedeeld wordt zal er €0,50 gedoneerd worden door Speltherapie & Coaching Voorne-Putten. De actie loopt van 20 mei 2016 tot en met 20 juni 2016.
Speltherapie wordt ingezet als kinderen sociale en/of emotionele problemen ervaren. Kijk vooral even ophttp://www.spel-therapeut.nl/voor meer informatie over Speltherapie & coaching Voorne-Putten.
Dus, lieve allemaal; vraag aan je broer, zus, opa, oma, moeder, vader, tante, oom, buurman en buurvrouw of ze deze foto willen delen! Alvast bedankt
Liefs, Mylene en Anouk
